Ροντέν, Oγκίστ

(August Rodin, Παρίσι 1840 – Μεντόν 1917). Γάλλος γλύπτης. Σπούδασε στην Ακαδημία Διακοσμητικών Τεχνών και ήταν μαθητής του Καρπό και του Μπαρί. Αφού απέτυχε στις εισιτήριες εξετάσεις της Ακαδημίας Καλών Τεχνών κι αποκλείστηκε από το Σαλόν του 1864 (όπου είχε παρουσιάσει τον Άνθρωπο με τη σπασμένη μύτη), πιεζόμενος από την ανάγκη έφυγε στις Βρυξέλες, όπου έμεινε επτά χρόνια. Κατά την περίοδο αυτή ταξίδεψε και στην Ιταλία όπου γνώρισε τη δύναμη του Μιχαήλ-Αγγέλου. Όταν ξαναγύρισε στη Γαλλία το 1877 ο ρωμαλέος νατουραλισμός του έργου του Η εποχή του χαλκού (1876) τράβηξε επιτέλους την προσοχή τόσο της κριτικής όσο και του κοινού. Αλλά μόνο τρία χρόνια αργότερα, με τον Άγιο Ιωάννη Βαπτιστή, ο Ρ. κατόρθωσε να επιβληθεί. Από τότε άρχισε μια μεγάλη παραγωγή ανδριάντων και προτομών. Η πύλη της κόλασης, που του παρήγγειλε το Μουσείο Διακοσμητικών Τεχνών (έργο πάνω στο οποίο εργάστηκε πολύ καιρό, εγκαταλείποντάς το συχνά για μεγάλες ή μικρές περιόδους και που τελικά δεν τελείωσε), συνοψίζει τη θεματογραφία που εμπνέεται από δραματικό ρεαλισμό, πλούσιο σε κίνηση και σε φωτοσκιάσεις και αποδιδόμενο με μια γλώσσα καλλιεργημένη και εκλεπτυσμένη, που δεν στερείται όμως από παράξενα ευρήματα. Από τα πιο αντιπροσωπευτικά έργα του είναι: Ο στοχαστής, Οι σκιές (1880), Εύα, (1881), Το φιλί (1886), Ο πόνος (1887) και, κυρίως, Οι αστοί του Καλέ (1884-89). Δεν πρέπει vα αποσιωπηθούν και οι περίφημες προτομές του Ουγκό, του Μπαλζάκ, του Κλεμανσό, του Νταλού του Μιραμπό κλπ. Η επίδρασή του ήταν μέγιστη και μεγάλης χρονικής διάρκειας. Τα έργα του –σκορπισμένα σε διάφορα μουσεία– συγκεντρώνονται βαθμιαία στο παρισινό μουσείο που φέρει το όνομά του. Δεν πρέπει επίσης να λησμονηθεί το χαρακτικό έργο του καλλιτέχνη, που αποτελείται από σπουδές, σκίτσα και ακουαρέλες, όπου ο αυθορμητισμός του σχεδίου εκφράζει μια εκφραστική αμεσότητα που το γλυπτικό έργο δεν αποδίδει. «Το φιλί». Γλυπτά του Ογκίστ Ροντέν (Γλυπτοθήκη Κοπενχάγης) (φωτ. ΑΠΕ).